 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Нядоўгі бурлівы свой век
Я сьмерці служыў, як царыцы –
Яе пацалункам скарыцца
Павінен слабы чалавек.
Сузор’е Паўночнай Кароны
Вянчае яе галаву.
Служыў я царыцы да скону
I верыў, што годна жыву.
Я зьведаў аднойчы каханьне,
I двойчы мне славу раўлі,
I беглі за мной на аркане
Чужых астравоў каралі.
Мне ўсё даравала царыца,
Але – не апошні уздых,
Калі я хацеў памаліцца
За душы забітых усіх.
Няўмольнасьць!
Тваім пацалункам
Мне грэбаваць зараз ня сьлед,
Бо зброю пакінулі рукі,
А зброя –
ня вызваліць сьвет.
...Зямля прарасла цішынёю.
Сьлізгае па костках рала...
Я думаў:
Радзіма – за мною.
Яна ж –
пада мною была...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
